Katarzyna Wawryło - Stodółkiewicz
Nowa
Zmiany w programie priorytetowym „CZYSTE POWIETRZE”
24
kwi
2024
Przejdź do menu głównego.
Przejdź do treści.
Przejdź do wyszukiwarki.
Uruchom wysoki kontrast.
Uruchom wersję tekstową.
Skróty klawiszowe:
Pokaż moduł: Skróty klawiszowe.
Strona wykorzystuje pliki cookies.
Dowiedz się więcej...
Wysoki kontrast.
Wysoki kontrast.
Oficjalna strona internetowa - GminyNiegowa. Strona wyposażona w automatycznego lektora treści. Usługa lektora dostępna jest z poziomu poszczególnych podstron.
Wersja dla niesłyszących.
Pierwsza wzmianka o wsi Mirava pochodzi z 1234 roku. Wieś ta należała wtedy do Klemensa. W połowie XIV wieku na wyniosłej skale powstała strażnica obronna – kamieniec. Mirów był osadą obronną, która legła w gruzach w czasie najazdu tatarskiego w 1241 roku. Na tych gruzach Kazimierz Wielki wzniósł zamek z kamienia. W 1370 roku, Mirów wraz z całą okolicą otrzymał w lenno książę opolski Władysław od swego wuja, króla Ludwika Węgierskiego. Władysław restauruje i powiększa zamek oraz otacza go murem i fosą. Wkrótce Władysław Jagiełło w 1391 roku za zbrojne napady na okolicę i przejeżdżających kupców odbiera Władysławowi Opolczykowi zamek i włości i przywraca je do królewszczyzn. Prawdopodobnie król nadał zamek w dożywocie podsętkowi krakowskiemu Piotrowi. Po nim, dzierży Mirów Jan Chrzciciel z Koziegłów a następnie jego syn Krystyn z Koziegłów. Według wzmianki z 1399 roku wspomniany Krystyn wykupił od Wawrzyńca z Kotowic i jego żony Wichny łan w Mirowie. Krystyn Senior tylko sporadycznie pisał się "z Mirowa", m.in. zapis taki występuje w księdze sądowej w sprawie przynależności Gołuchowic i Lgoty do kompleksu mirowskiego. W 1405 roku - burgrabią (naczelnikiem wojskowym grodu) został Sassin (jest to pierwsza pośrednia wzmianka o zamku). Około 1440 roku zadłużony Krystyn III z Mirowa sprzedał zamek Maciejowi Żiżce (wg niektórych źródeł Maciejowi Ziszce), który to zaczął tytułować się "z Mirowa". W 1445 roku Krystyn III z Mirowa odkupił zamek od Macieja Żiżki a następnie sprzedał za 3000 grzywien swojemu szwagrowi - Hińczy z Rogowa. Zamek był wówczas jednopiętrowy i otoczony murem zewnętrznym, obronnym. Około 1489 roku Kazimierz Jagiellończyk oddał w dzierżawę Mirów i okoliczne wolne królewszczyzny rodzinie Myszkowskich herbu Jastrzębiec z Przeciszowa koło Oświęcimia, którzy za Zygmunta Starego dochodzą w kraju do wielkiego bogactwa i znaczenia. Myszkowscy wkrótce rozbudowali zamek w Mirowie. W 1596 roku Zygmunt Myszkowski otrzymał od Klemensa VIII tytuł "Margrabia na Mirowie", którego to używał od tego czasu cały ród Myszkowskich, którzy związali się ściśle z zamkiem w Mirowie będącym ich rodową siedzibą. Od 1600 roku Myszkowscy tytułowali się margrabiami na Mirowie de Gonzaga (tytuł ten uzyskał Zygmunt Myszkowski do swego przyjaciela, księcia włoskiego Mantay de Gonzaga Winc. Gonzagi ks. Mantuańskiego). Zamek Mirowski gości podobno w tych czasach wielu możnych gości, biskupów krakowskich, posłów i gości zagranicznych, nawet jednego z Gązagów. Na przełomie XVI i XVII wieku zamek podupadł, bo Myszkowscy opuścili go i przenieśli się do wygodniejszej siedziby koło Pińczowa, której też nadali nazwę „Mirów”. Opuszczony zamek przez Myszkowskich popada w ruinę. Doszczętnie niszczą go Szwedzi za panowania Jana Kazimierza. Sobieski idąc przez Mirów pod Wiedeń już nie zatrzymał się na zamku, musiał nocować w namiocie pod zamkiem. W połowie XVIII wieku zamek i dobra mirowskie nabyli Męcińscy z Kurozwęk, którzy chcieli odrestaurować zamek i w nim zamieszkać. Jednak odstąpili od tych planów i zamieszkali we dworze, który znajdował się we wsi. Po śmierci Zuzanny Męcińskiej, ostatniej z rodu w tych stronach, Mirów szybko zmienia właścicieli, a zamek popada w coraz większą ruinę. Z chwilą rozparcelowania folwarku w Mirowie w drugiej połowie XIX wieku ruiny stały się własnością wsi.
Po odzyskaniu niepodległości rząd wydzielił teren zamku jako zabytek i oddał pod opiekę konserwatorskich władz wojewódzkich. Jednak zamek popadł w ruinę niszczony przez ludność i turystów. Dobrze, że jeden z księży niegowskich w XIX wieku uchronił z zamku drzwi prowadzące do baszty zamkowej i umieścił je w wejściu na chór kościelny.
Po wojnie w Mirowie podobnie jak w innych miejscowościach nastąpiło wiele zmian. W latach pięćdziesiątych powstała szkoła. W 1956 roku została zbudowana kapliczka. W 2000 roku powstała nowa piękna kaplica pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa Męczennika.
Obecnie w Mirowie znajdują się: kapliczki, sklepy, placówki handlowe i gospodarstwa agroturystyczne.
Wieś obejmuje obszar 261,68 ha, co stanowią:
grunty orne - 130,05 ha,
lasy - 72,42 ha,
tereny zabudowane - 7,7 ha,
użytki zielone - 30,16 ha,
nieużytki rolne - 13,76 ha,
pozostałe tereny - 7,59 ha.
W 2001 roku wieś zamieszkiwało 150 mieszkańców, w 2005 roku 160, a na dzień 31 grudnia 2006 roku 150 osób.
Źródło: www.niegowa.e-gmina.pl
Katarzyna Wawryło - Stodółkiewicz
Nowa
24
kwi
2024
Katarzyna Wawryło - Stodółkiewicz
19
kwi
2024
Deklaracja dostępności
Cyberbezpieczeństwo - informacje
Komunikaty, Informacje, Ostrzeżenia
OCHRONA LUDNOŚCI
Jakość powietrza
REGIONALNY PROGRAM OPERACYJNY 2014-2020
Czyste Powietrze
Rządowy Fundusz Rozwoju Dróg
Program Operacyjny Polska Cyfrowa
PROGRAM REGIONALNY 2007-2013
PROW na lata 2014-2020
PRGiPID na lata 2016-2019
Elektroniczna skrzynka podawcza
Inwestycje
ARiMR - aktualności dla rolników
Rządowy Fundusz Inwestycji Lokalnych
KRUS - aktualności dla rolników
ODPADY KOMUNALNE
Wyszukaj na stronie
Twoja przeglądarka internetowa, bądź system operacyjny, nie wspierają lektora w polskiej wersji językowej.
Ukryj moduł.